.png)
Αφού πρώτα εξασφαλίσθηκε με την μελέτη ηχομόνωσης, ότι δεν θα υπάρχει επιβάρυνση από εξωτερικές πηγές θορύβου, πρέπει τώρα σε δεύτερη φάση να ασχοληθεί κανείς με τον θόρυβο από εσωτερικές πηγές.
Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για θόρυβο από Η/Μ, υδραυλικές και αποχετευτικές εγκαταστάσεις, που εξυπηρετούν τις ανάγκες του κτιρίου.
Ο θόρυβος εγκαταστάσεων διαδίδεται με τους εξής τρόπους:
Ο σκοπός της μελέτης ηχοπροστασίας είναι να εξασφαλίσει ότι μέσα σε κάθε χώρο υπό μελέτη, ο συνολικός θόρυβος από όλες τις εγκαταστάσεις δεν θα υπερβαίνει τα όρια της ανώτατης επιτρεπτής ηχοστάθμης, όπως αυτά ορίζονται στον Κτιριοδομικό Κανονισμό στο Άρθρο 12 ή που έχουν συμφωνηθεί στην σύμβαση του έργου.
Πρώτα προσδιορίζεται για κάθε εγκατάσταση η ηχητική ισχύς της, η οποία είναι μία ιδιότητα, ανεξάρτητη από τον χώρο και τον τρόπο τοποθέτησης.
Γνωρίζοντας την ηχητική ισχύ κάθε εγκατάστασης, μπορεί να υπολογισθεί η συνολική ηχοστάθμη που προκύπτει μέσα σε ένα συγκεκριμένο χώρο, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους τρόπους διάδοσης του θορύβου, που αναφέρθηκαν πριν. Οι τύποι υπολογισμού και η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσει κανείς περιγράφεται σε τεχνικά πρότυπα και οδηγίες, όπως VDI 2081 και ASHRAE Handbook.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ανώτατα επιτρεπτά όρια για δονήσεις, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε άλλες χώρες. Σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιούνται τα όρια, που αναφέρονται σε πρότυπα όπως DIN 4150 και ISO 2631.
Επειδή η ένταση του ήχου και των δονήσεων μειώνεται με την αύξηση της απόστασης, το σημαντικότερο μέτρο ηχοπροστασίας είναι η σωστή κατανομή των χώρων εντός του κτιρίου, ανάλογα με την χρήση τους.
Είναι εντελώς λάθος να τοποθετεί κανείς χώρους ανάπαυσης, που χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας από θόρυβο, σε άμεση γειτνίαση με μηχανοστάσια, λεβητοστάσια, ανελκυστήρες κλπ.
Τοποθετούνται κυρίως σε δίκτυα κλιματισμού / εξαερισμού και σε αγωγούς απαγωγής καυσαερίων, για να μειώσουν τον θόρυβο από τον ανεμιστήρα και τον αναγεννώμενο θόρυβο, που δημιουργείται από την ροή του αέρα.
Έχουν μεγάλη απόδοση μείωσης του θορύβου, που μπορεί να φτάσει και τα 50 dB ηχομείωση σε ορισμένες συχνότητες. Αν χρειάζονται μεγαλύτερες αποδόσεις, τότε τοποθετούνται περισσότερες ηχοπαγίδες εν σειρά, συνδεόμενες ελαστικά μεταξύ τους και με το δίκτυο αεραγωγών.
Τοποθετούνται μεταξύ μιας πηγής και ενός δέκτη θορύβου, με σκοπό να δημιουργούν “σκίαση” ήχου. Το αποτέλεσμα εξαρτάται από τις αποστάσεις της πηγής θορύβου και του δέκτη, ως προς το ηχοπέτασμα την γεωμετρία και τις διαστάσεις του ηχοπετάσματος τα υλικά κατασκευής του ηχοπετάσματος.
Το αποτέλεσμα μείωσης της ηχοστάθμης στον δέκτη δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 15 dB, λόγω φαινομένων περίθλασης. Συνήθως κυμαίνεται μεταξύ 6 … 10 dB.
Όταν ο θόρυβος μίας εγκατάστασης είναι υπερβολικός, τότε αυτή τοποθετείται μέσα σε ηχομονωτικό κουβούκλιο, κατά τον σχεδιασμό του οποίου πρέπει να ληφθούν υπόψη οι ανάγκες αερισμού και ψύξης της εγκατάστασης. Συνηθέστερη περίπτωση είναι τα Η/Ζ.
Η απόδοση των ηχομονωτικών κουβουκλίων είναι συνήθως της τάξης των 10 … 20 dB ηχομείωση και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την στεγανότητα του κουβουκλίου.
Όταν μία εγκατάσταση εν λειτουργία δονείται και έρχεται σε επαφή με δομικά στοιχεία, τότε μέρος της ενέργειας δόνησης μεταφέρεται και διαχέεται στο κτίριο. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αισθητούς κραδασμούς ή σε δευτερογενή φαινόμενα, όπως ακουστικοί συντονισμοί δομικών στοιχείων ή αντικειμένων (ντουλάπες, παράθυρα κλπ).
Η τοποθέτηση ελαστικών παρεμβυσμάτων και εδράσεων στα σημεία επαφής της εγκατάστασης με το κτίριο, περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό την διάδοση των δονήσεων.
Εδράσεις με 1 βαθμό ελευθερίας έχουν στην πράξη απόδοση < 20 dB μείωσης της στάθμης δόνησης στη συχνότητα συντονισμού, αν χρειάζεται κανείς μεγαλύτερες αποδόσεις, τότε πρέπει να χρησιμοποιηθούν εδράσεις με 2 βαθμούς ελευθερίας.
Η τοποθέτηση ηχοαπορροφητικών επενδύσεων σε θορυβώδεις χώρους όπως μηχανοστάσια, λεβητοστάσια κλπ. μπορεί να περιορίσει την στάθμη του θορύβου μέσα στον χώρο κατά 3 … 5 dB.
Είναι συμπληρωματικό μέτρο περιορισμένης απόδοσης και εξαρτάται από το συνολικό εμβαδόν της επιφανείας κάλυψης του ηχοαπορροφητικού υλικού. Συνήθως πρέπει να επενδυθούν όλοι οι τοίχοι και η οροφή του χώρου για να υπάρξει σημαντική διαφορά ηχοστάθμης.